Baloo

De dag begon zo lekker: tot een uur of 10 uitgeslapen, liggen lezen, en toen toch maar gaan douchen want ik moest nog wat boodschappen doen.

Toen ik rond 3 uur beneden kwam, lag Baloo er gek bij in de kooi. Ik wist meteen hoe laat het was. Ze was al wat afgekoeld, maar nog niet verstijfd. Het was dus nog niet zo lang geleden gebeurd.

Het ging de laatste tijd juist zo goed met haar: na al die weken ziekenboeg in het voorjaar, was ze weer helemaal opgeknapt. Haar eetlust was helemaal terug, haar vachtje was weer aangegroeid, kortom, ze was niet meer in de running voor Neerlands Lelijkste Caviaatje. En nu dit.

Niet alleen verdriet omdat m'n meissie er niet meer is, maar ook omdat ik pas zo laat naar beneden ben gegaan en niet heb kunnen opmerken dat er iets met haar aan de hand was.

Pa en ma in Griekenland gebeld om even uit te huilen. Dierenarts gebeld om te vragen of ik haar kon komen brengen om te laten cremeren. En dat was het dan. Baloo is niet meer.