Hoewel de artsen er 3 maanden geleden nog van overtuigd waren dat de vlekjes die ze op m'n opa's longen hadden gezien waren veroorzaakt door ontstekingen, zijn ze daar nu op terug gekomen.
Afgelopen week moest opa weer op controle komen, en het bleek dat de vlekjes groter waren geworden: een teken dat het om uitzaaiingen gaat en niet om ontstekingen.
Binnenkort wordt er in overleg met de longarts gekeken hoe de behandeling verder gaat.
Behalve deze tegenslag, is opa een week of 2 geleden opnieuw gevallen met de fiets. Hij had mazzel dit keer, alleen wat schaafwonden, maar hij had heel verkeerd terecht kunnen komen en weet-ik-wat kunnen breken. De huisarts heeft hem nu min of meer verboden om nog te fietsen, dus zijn mobiliteit en onafhankelijkheid is ook weg.
Niet verwonderlijk dus dat 'ie momenteel nogal teneergeslagen is. En onze verjaardag in december kon weleens de laatste zijn die we samen vieren...
************************************************************************************
Although his doctors were convinced a few months ago that the spots they had noticed on my grandfather's lungs were caused by inflammations, they have now had to take back that assessment.
This past week, he went for another check-up and the spots appeared to have gotten bigger: a sign that they are, in fact, tumors instead of inflammations.
Soon the next course of treatment will be determined, so we'll have to wait what the doctors decide then.
That is not the only disappointment my granddad faced these recent weeks. He took another tumble with his bike, which, fortunately only left him with some scrapes and bruises, but his GP more or less forbade him to go cycling anymore, since another fall could have severe consequences.
Not surprisingly this has left him feeling depressed. It's very well possible that our shared birthday in December will be the last we celebrate together...
No comments:
Post a Comment