Tegen het eind van de middag keek ik toevallig in haar kooi en viel het me op dat haar voer nog onaangeroerd in haar bakje lag. Toen ik in haar slaaphuisje keek, vond ik haar daar helemaal ineengedoken en afgekoeld en dacht ik dat het al gebeurd was.
Toen ik haar oppakte, bleek dat ze toch nog (amper) ademde. Het heeft nog zo'n 3 kwartier geduurd voordat ze uiteindelijk overleed. Arm beessie.
In september 2005 liep ik nietsvermoedend de dierenwinkel in toen ik een ontzettend leuk nestje hamsters zag. Pearl (hamster nr. 5) was met Pasen overleden dus het werd wel weer tijd voor een nieuwe! De hamsterbaby's waren nog iets te jong om van hun moeder te worden gescheiden en dus zette ik het uit m'n hoofd. Maar toen ik er een week later toevallig opnieuw langsging, waren ze precies oud genoeg. Bailey was de meest levendige van het nestje (de rest lag lekker bij moeders te snurken), ze was het enige meisje én ze was crème met donkere oogjes (ipv rode). Zoveel toeval bestaat niet, dus ik heb ter plekke een nieuw vervoersboxje gekocht (ook al had ik er al 2 thuis...) want deze dame ging mee naar huis!
Bailey, 6 weken oud / Bailey at 6 weeks
In de afgelopen 2 jaar is Bailey regelmatig uit logeren geweest bij mijn ouders tijdens vakanties e.d. Toen ik haar had afgeleverd i.v.m. onze vakantie naar Italië belde m'n vader 's avonds op om te vertellen dat ik per ongeluk het deurtje bovenin de kooi open had laten staan. Oeps! Nu was dat weleens eerder gebeurd en mevrouw was er nog nooit uitgeklommen. Toen ma en ik na een weekje terugkwamen uit Italië, had m'n vader iets op te biechten. Hij had de avond tevoren óók per ongeluk vergeten het deurtje van de kooi dicht te doen. Midden in de nacht werd hij ergens wakker van en wat bleek? Bailey was dit keer wél uit de kooi ontsnapt, was door de hobbykamer en de gang m'n ouders' slaapkamer ingelopen en zette daar nu de boel op stelten! Gelukkig kreeg pa haar vrij snel weer te pakken, en volgens mij is ze er toen zó van geschrokken dat ze niet meer durfde weg te lopen want de kooi heeft weleens meer opengestaan maar ze bleef braaf binnenzitten...
Bailey's geheel eigen drinkstijl / Bailey's signature drinking style
Begin 2007 was ik bang dat Bailey last had van diarree (wat dodelijk kan zijn bij hamsters). Op naar de dierenarts dus! Maar ja, mevrouw liet zich natuurlijk niet zonder tegenstribbelen onder haar rokken kijken, dus vroeg de dierenarts of ik even haar pootjes een beetje tegen kon houden. Tuurlijk, geen probleem. Ik raakte haar voorzichtig aan, hoorde bijna meteen een zachte 'tik' en haar linkerachterpootje hing slap. "Uh, ik geloof dat ik haar pootje heb gebroken..." "Welnee joh, je raakte haar amper aan!" Maar bij nadere inspectie bleek het toch echt waar, al gaf Bailey geen krimp...
Met hulp van de assistente (want ik durfde niet meer...) werd het pootje gespalkt met leukoplast. (de assistente: "Zelfs als ze niks hebben, zorgen we wel dat ze wat krijgen!" ;) ). Na een week moest ik terugkomen om de leukoplast te verwijderen, maar toen het zover was gaf het ab-so-luut niet mee. Om verdere schade te voorkomen werd 'leukoplast-oplosspul' besteld, en een paar dagen later kon Bailey eindelijk worden verlost van haar spalkje (en gelukkig was er niks afgestorven...).
Oh, enne, ze had dus géén diarree...
Bailey met haar spalkje... / Bailey wearing her splint...
Ik zal je missen meissie...
Bailey died yesterday at 7.45 p.m. Given her age it wasn't exactly unexpected, but still...
In the late afternoon I happened to glance into her cage and noticed that her food was still untouched. When I looked into het little sleeping house, I found her all balled up and cold, so I thought she'd already passed. When I picked her up, it turned out that she was still breathing (shallow). It took another 45 min. or so before she finally died. Poor thing.
In September of 2005 I visited the pet shop for some cavy supplies when I saw this incredibly cute litter of hamsters. Pearl (hamster no. 5) had died over Easter so it was about time for a new one! However, the hamster babies were still a little too young to be adopted, so I left the store empty handed and forgot all about it. When I stopped by the following week, they were just old enough to leave the nest. Bailey was the most lively of the bunch (the rest was snorring away cuddled up with Mom), she was the only girl of the litter AND she was cream coloured with dark eyes (i/o red ones). This was too much of a coincidence so I bought a travelling box then and there (even though I already had 2 at home...) because she was coming home with me!
During the past 2 years Bailey stayed at my parents' a couple of times during vacations etc. When I had dropped her off due to our trip to Italy last year, my dad called that evening to tell me I had accidentally left the top of cage open. Oops! This had already happened a few times before and fortunately she had never got out.
When my mom and I returned home after a week, my dad had a confession to make. He too had left the cage open the night before... He has woken up in the middle of the night because of some weird noice and upon investigation it turned out that Bailey had escaped, had walked out of the guest room, across the hall, into my parents' bedroom and was having a ball!
Fortunately my dad caught her faily quickly, and I think it made such an impression on her that she daren't venture out anymore, because on the few occasions that I left the cage open afterwards, she comfortably stayed inside...
In early 2007 I was afraid that Bailey suffered from diarrhoea (which can be fatal), so off to the vet! Of course she wasn't going to let the vet examine her without a fuss, so the vet asked me to restrain het hind legs a bit. I had barely touched her or I heard a faint 'tick' and her left hind leg was hanging limp. "Um, I think I broke het leg..." "Don't be silly, you hardly touched her!" But it was true after all, even though Bailey gave no sign of discomfort at all...
The assistant helped to make a splint using adhesive tape (I didn't dare anymore...), commenting: "Even if they are healthy, we'll make sure they leave sick!" ;)
A week later, the splint was to be removed, but it didn't budge at all (even after soaking it with alcohol). To prevent any further damage, the vet ordered a special solvent to disolve the adhesive tape glue and a couple of days later, Bailey was finally splint-less again (and fortunately nothing had died off...).
Oh, and by the way, she did not have diarrhoea...
I'll miss you sweetie...
No comments:
Post a Comment