In Memoriam: Pepper

Pepper was mijn 2e caviaatje. Muffin was erg eenzaam dus na 2 weken ben ik de eerste de beste dierenwinkel binnengestapt en daar zat Pepper. Pak maar in, strikkie erom, hoppa. Ik heb haar Pepper genoemd omdat ze plukjes peper-en-zout-kleurig haar had.


baby Pepper - juni '02

Pepper leek op het eerste gezicht heel timide maar dat bleek schijn. Terwijl Muffin bij het minste geringste een rel schopte, was Pepper rustig maar wel doortastend. Zeker als er eten in het spel was, durfde ze al snel iets te onderzoeken, terwijl Muffin als een echte schijterd op de achtergrond bleef. Het was ook een knuffelkont, die zich het liefst in m'n nek nestelde en zich af en toe liet gaan door kleine beetjes te geven (au!).

Na een jaar of 2 kreeg ze ineens een grote bult in haar nek. Diagnose: een verstopte talgklier. Remedie: zolang ze er geen last van heeft vooral niks doen. Een operatie zou puur cosmetisch zijn en het was nog maar de vraag of ze de narcose zou overleven.
Na nog eens 2 jaar barstte de bult ineens open. Het bleek geen verstopte talgklier maar een soort goedaardig gezwel. Nu moest 'ie uiteraard wel weggehaald worden. Gelukkig ging alles goed en Pepper herstelde voorspoedig.



Na een jaar of 2 begon ze ook steeds te piepen als ze moest plassen, maar we hebben nooit uit kunnen vinden waardoor dat kwam. Er zijn zelfs röntgenfoto's gemaakt, maar uit niets bleek dat ze gruis in haar blaas had.

Pepper was een enorme vreetzak. Stond altijd vóóraan als er iets te eten viel. Haar favorieten waren andijvie (uiteraard) en Lofty-snoepjes, maar eigenlijk maakte het haar niet zoveel uit ;)


aan de komkommer in de gang